Aloe Vera μια πορεία με Ιστορία

Η Αλόη η γνησία (Aloe vera), επίσης γνωστή ως φαρμακευτική αλόη, είναι ένα είδος εύχυμου φυτού που κατά πάσα πιθανότητα κατάγεται από τη Βόρεια Αφρική, τις Κανάριους Νήσους και το Πράσινο Ακρωτήρι. 

Η Αλόη η γνησία μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα και συναντάται ευρέως στην Αφρική και άλλες άνυδρες περιοχές.

Το είδος είναι γνωστό για τη χρήση του σε εναλλακτικές θεραπείες με χρήση φυτών. Πολλές επιστημονικές μελέτες έχουν γίνει για τη χρήση της και όλες με θετικά για τον άνθρωπο αποτελέσματα.

Υπάρχουν στοιχεία ότι εκχυλίσματα της αλόης της γνησίας μπορεί να είναι χρήσιμα στην περιποίηση για επούλωση πληγών και εγκαυμάτων, αλλά και για την αντιμετώπιση του διαβήτη και αυξημένων λιπιδίων στο αίμα. Αυτές οι θετικές επιπτώσεις θεωρούνται ότι οφείλονται στην παρουσία στοιχείων όπως πολυσακχαρίτες, ανθρακινόνη και λεκτίνες.

Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη τη γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη τη γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης.

Ας δούμε μερικά ιστορικά στοιχεία που  είναι όλα συγκεντρωμένα στο βιβλίο «Aloe Myth-Magic Medicine», Universal Graphics, 1989. Αλλά φυσικά η δική σου χρήση μπορεί αν σου δώσει αυτό που λέμε «την εμπειρία από πρώτο χέρι»

Ο Αλέξανδρος δύο φορές θεραπεύθηκε από το χυμό της αλόης. Από μια λοίμωξη όταν ήπιε την αλόη και από ένα τραυματισμό με βέλος όπου το τραύμα επουλώθηκε μέσα σε λίγες μέρες μετά από συνεχείς επαλείψεις με λάδι αλόης. Ο δάσκαλος του Αριστοτέλης περιέργως κατείχε μοναδική γνώση για την αλόη, προέτρεψε τον Αλέξανδρο να καταλάβει το νησί Σοκότρα, νότια της Υεμένης όπου η αλόη είναι αυτοφυής σε τεράστιες  ποσότητες.

2200 π.κ.ε Σε μια πλάκα των Σουμέριων φτιαγμένη από πηλό, η οποία βρέθηκε στην πόλη Νιπούρ λέει ότι ολόκληρο το φύλλωμα του Aloe χρησιμοποιούταν για χαλάρωση σε όλο το σώμα.

1550 π.κ.ε. Στην Αίγυπτο βρήκαν γραμμένο σ' ένα πάπυρο ότι έκοβαν όλο το φύλλωμα και το έκαναν ένα μείγμα μαζί με άλλα συστατικά. Αφού το ζέσταιναν, δημιουργούσαν 12 συνταγές για εξωτερικές και εσωτερικές θεραπείες.  Οι βασίλισσες της Αιγύπτου Νεφερτίτη και Κλεοπάτρα, εκτιμούσαν ιδιαίτερα την Αλόη Βέρα σαν φροντίδα ομορφιάς, αφού στην εποχή εκείνη η ομορφιά και η υγεία ήταν πολύ περισσότερο συνδεδεμένες από ό,τι σήμερα

50 π.κ.ε. Ο Έλληνας φυσικός Κέλσιος αναφέρει ότι ο χυμός Aloe χρησιμοποιούταν στη δυτική ιατρική ως χαλαρωτικό.

41 έως 68 μ.κ.ε. Ο Έλληνας φυσικός Διοσκορίδης στο βιβλίο του «Ελληνική Βοτανολογία» περιγράφει για πρώτη φορά το φυτό που σήμερα όλοι ξέρουμε ως Aloe Vera. Λέει ότι ο χυμός του Aloe είναι θεραπευτικός. Έπαιρναν το χυμό, τον έβραζαν μέχρι να πήξει και τον φύλαγαν ή τον μετέφεραν. Ακόμα, σημειώνει ότι όσο πιο πικρός είναι τόσο αποτελεσματικότερες είναι οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Ο Διοσκορίδης επίσης αναφέρει τις εξής ιδιότητες, οι οποίες έχουν σήμερα επαληθευτεί: αποτοξινώνει το στομάχι, βοηθά στο έλκος, στη φαγούρα, στους ερεθισμούς του δέρματος, στις αιμορροΐδες, στα κτυπήματα και στους μώλωπες, σταματά την τριχόπτωση, τους στομαχικούς πόνους, την αιμορραγία από πληγές, τις αρρώστιες στόματος και ματιών και την αμυγδαλίτιδα.

23 έως 79 μ.κ.ε. Ο Ρωμαίος φυσικός Πλίνης επαναλαμβάνει τις ανακαλύψεις του Διοσκορίδη και προσθέτει ότι ο χυμός σταματά την εφίδρωση και η βρασμένη ρίζα του φυτού θεραπεύει τις πληγές των λεπρών.

200 μ.κ.ε. Η Aloe γίνεται αναπόσπαστο μέρος της Ρωμαϊκής ιατρικής και χρησιμοποιείται από φυσικούς όπως Galen, Antyllus, Aretaces κι άλλους Ευρωπαίους φυσικούς με τον τρόπο που είχαν περιγράψει ο Διοσκορίδης και ο Πλίνης.

900 μ.κ.ε. Ο Άραβας φιλόσοφος και φυσικός Al-Kindi λέει ότι το Aloe είναι αποτελεσματική θεραπεία για τις φλεγμονές και τη μελαγχολία. Προσθέτει ότι στο Ιράν και την Αίγυπτο το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό για το πεπτικό σύστημα και για αποτοξίνωση όλου του σώματος.

1700-έως 1900 μ.κ.ε. Για πρώτη φορά χρησιμοποιεί το όνομα Aloe Vera για να περιγράψει το φυτό ο Carl Von Linne το 1720. Το επιστημονικό του όνομα είναι Aloe Barbadensis Miller. Εκδίδονται χιλιάδες έντυπα και γίνονται χιλιάδες αναφορές για το Aloe από φυσικούς και γιατρούς και περιγράφεται ως γενικό θεραπευτικό προϊόν. Το 1820 συμπεριλαμβάνεται επίσημα πλέον ως καθαρτικό και προστατευτικό για το δέρμα στην Φαρμακοποιία των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S.P.).

1940 έως 1941 μ.κ.ε. Οι T. Rowe, B. K. Lovell και Lloyd M. Parks σημειώνουν μετά από πειράματα ότι το Aloe θεραπεύει τα εγκαύματα πολύ γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη θεραπεία.

1956 έως 1957 μ.κ.ε. Οι οδοντίατροι S. Levenson και Somora χρησιμοποιούν χυμό από Aloe για να θεραπεύσουν 150 ασθενείς από οδοντικές αρρώστιες. Τους κάνουν περιοδικές ενέσεις σε κάθε προβληματικό δόντι και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά σε όλους τους ασθενείς. Η έρευνα αποδεικνύει ότι το Aloe είναι βιογενετικό τονωτικό.

1969 μ.κ.ε. Ο γιατρός Eugene Zimmerman και το Baylor College of Dentistry απέδειξαν ότι το Aloe έχει τη δυνατότητα να σκοτώνει μικροοργανισμούς και μικρόβια όπως σταφυλόκοκκο, στρεπτόκοκκο κι άλλα μικρόβια του σώματος. Οι έρευνες κατέληξαν ότι το Aloe είναι ένα πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες.

1973 μ.κ.ε. Ερευνητές από το Κάιρο χρησιμοποίησαν ένα συνδυασμό από χυμό και τζελ Aloe για να θεραπεύσουν ακμή, χρόνιους πόνους στα πόδια, τριχόπτωση και ουλές. Η έρευνα απέδειξε ότι το Aloe Vera είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε αυτού του είδους τα δερματικά προβλήματα.

1978 μ.κ.ε. Ο γιατρός G R Waller από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα αναφέρει ότι το Aloe Vera περιέχει ποικιλία από αμινοξέα, μονοσακχαρίτες, πολυσακχαρίτες, sterols, lupeol. Το sterol είναι πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες και μειώνει τη χοληστερόλη ενώ το Lupeol είναι πολύ δυνατό παυσίπονο και αντιμικροβιακό.

1982 μ.κ.ε. Ο γιατρός John Heggers επαναβεβαιώνει την παρουσία του σαλικυλικού οξέος στο Aloe. Το παρουσιάζει με φυσική ασπιρίνη που βοηθά στον έλεγχο του πόνου.

1984 μ.κ.ε. Ο γιατρός O.P.Agarwal (M.D.F.I.C.A., Uttar Pradesh India) θεράπευσε 4.700 ασθενείς του σε 5 χρόνια θεραπείας. Αυτοί οι ασθενείς είχαν καρδιακές παθήσεις, διαταραχές σχετιζόμενες με το στρες και διαβητικούς.

1987 μ.κ.ε. O γιατρός Reg McDaniel Dallas μετά από έρευνες κατέληξε ότι το Aloe Vera σκοτώνει πολλούς ιούς και βακτηρίδια συμπεριλαμβανομένων αυτών των κρυολογημάτων, της γρίπης, των εξανθημάτων και του έρπη.

1989 μ.κ.ε. Ερευνητές από την Okinawa βρήκαν ότι στην Ιαπωνία, εφημερίδα που ασχολείται με έρευνα κατά του καρκίνου (Japanese Journal of Cancer Research) κατέγραψε ότι το Aloe περιέχει το λιγότερο τρεις ουσίες που είναι κατά των όγκων emotin, man-nose και lactin. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι το Aloe ελέγχει την καρκινογένεση και είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία της λευχαιμίας και του σαρκώματος και έτσι προλαμβάνει τη δημιουργία όγκων.

1994 μ.κ.ε. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Admini-stration) δίνει άδεια στην Aloe να χρησιμοποιείται νόμιμα πλέον εναντίον του ιού HIV ο οποίος προκαλεί το AIDS. Σύμφωνα με το Διεθνές Επιστημονικό Συμβούλιο του Aloe (International Aloe Science Council) οι περισσότερες μάρκες καλλυντικών περιέχουν το λιγότερο 2% Aloe.

Ο γιατρός Wendell Winters (University of Texas Health Science Center) γράφει ότι η Aloe Vera περιέχει το λιγότερο 140 ουσίες οι οποίες ελέγχουν την ανάπτυξη και το διαχωρισμό των κυττάρων, μειώνουν τις φλεγμονές, διεγείρουν την ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων και των άλλων κυττάρων μας, έχει ανοσοποιητικές ιδιότητες, θεραπεύει πληγές και καταπολεμά μολύνσεις.

Ο Winter ονομάζει την Aloe «φαρμακείο σ' ένα φυτό».

Διάκριση μεταξύ της αλοΐνης και του ζελέ του φυτού: Η αλόη η γνησία όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά, τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες. Ο κιτρινο-πράσινος χυμός ο οποίος ως επί το πλείστον εκκρίνεται όταν κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός. Αυτός περιέχει την αλοΐνη η οποία έχει όμοια σύνθεση με το κόμμι. Από την άλλη, το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου, είτε αυτό τεμαχιστεί ή συνθλιβεί, είναι καταπραϋντικό και λέγεται ότι βοηθά στην επούλωση.

Ιατρικές Χρήσεις: Η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής και στης οικιακής χρήσης πρώτες βοήθειες. Τόσο ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός (ζελέ) όσο και η κίτρινη ρητινοειδής αλοΐνη χρησιμοποιούνται εξωτερικά για να ανακουφίσουν το δέρμα από τραυματισμούς και δερματικές δυσφορίες. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόης βέρα συνήθως πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες). 

Κάποια σύγχρονη έρευνα προτείνει ότι η αλόη η γνησία ενδέχεται να επιβραδύνει σημαντικά την επούλωση μιας πληγής σε σύγκριση με τους συνηθισμένους τρόπους θεραπείας. Άλλες αξιολογήσεις σε τυχαίες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές δεν έχουν παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η αλόη βέρα έχει κάποιο ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα.

Σήμερα, η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται εσωτερικά και εξωτερικά από τον άνθρωπο. Το ζελέ που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για την ανακούφιση σε μικρής σπουδαιότητας εγκαύματα, πληγές, και διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα και η δερματοφύτωση. Ο χυμός χρησιμοποιείται για να αντιμετωπιστεί ποικιλία των παθήσεων του πεπτικού συστήματος. Η εναλλακτική ιατρική με τη χρήση φυτών για θεραπεία ήταν δημοφιλής στη δεκαετία του 1950, σε πολλές δυτικές χώρες. Οι ευεργετικές ιδιότητες από τη χρήση του ζελέ είναι σχεδόν άμεσες και, επίσης, προσθέτουν ένα επιπλέον στρώμα πάνω στις πληγές που λέγεται ότι μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης.

Έχουν γίνει πολύ λίγες μελέτες σχετικά με πιθανά οφέλη του ζελέ της αλόης της γνησίας με εσωτερική χρήση. Συστατικά της αλόης της γνησίας ενδέχεται να εμποδίζουν την ανάπτυξη όγκων. Υπήρξαν ορισμένες μελέτες σε ζώα που δείχνουν ότι το εκχύλισμα της αλόης της γνησίας έχει σημαντικές αντι-υπεργλυκαιμικές ιδιότητες και μπορεί να είναι χρήσιμο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου Β. Οι μελέτες αυτές δεν έχουν εφαρμοστεί σε ανθρώπους.

Αθλητικές κακώσεις, Αιμορροίδες, Ακμή, Αλλεργίες, Αναζωογόνηση μαλλιών και δέρματος κεφαλής, Αναιμία, Αρθρίτιδα, Ασθμα, Αφυδατωμένο δέρμα, Αφθες, ΑIDS, Αγχος, Απόστημα κερατοειδούς, Αντιμυκητικό, Αντιβιοτικό, Αιμοκάθαρση, Ανανέωση των κυττάρων του αίματος, Αποτοξίνωση εντέρου, Αποσμητικό, Αποτοξίνωση ήπατος, Αυπνίες, Αντιόξινο, Ανεμοβλογιά. Β. Βρογχίτιδα, Βακτηριοκτόνο, Βλάβες απο ακτινοθεραπείες και πολλά ακόμη.
------------------------------

Για περισσότερες πληροφορίες και εξειδικευμένη ενημέρωση 
επικοινώνησε με την Ελένη Ζαφειριάδου Wellness Coach (Σύμβουλος Ευεξίας) 

τηλ επικοινωνίας 6983 461 142